πνοοκράτωρ

-ορος, ο, ΝΜ, και πνοοκράτορας, Ν

ο άρχοντας, ο εξουσιαστής ὁλης τής έμψυχης φύσης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πνοή + -κράτωρ (< κρατῶ, βλ. και λ. αυτοκράτωρ)].